مرحله 1: شناسایی خطرات: مرحله اولیه شامل شناسایی خطرات بالقوه ای است که می تواند بر عملیات سازمان تأثیر منفی بگذارد. این خطرات ممکن است شامل بلایای طبیعی، قطع برق، حملات سایبری، قطع برق یا هر رویداد دیگری باشد که تداوم کسب و کار را تهدید می کند.

مرحله 2: تعیین آسیب بالقوه: هنگامی که خطرات شناسایی شدند، مرحله بعدی تعیین این است که در صورت تحقق ریسک های شناسایی شده، کدام دارایی های تجاری تحت تأثیر نامطلوب قرار می گیرند. این شامل زیرساخت های حیاتی، سیستم های فناوری اطلاعات، عملیات تجاری، شهرت شرکت و حتی ایمنی کارکنان می شود.

مرحله 3: ارزیابی ریسک ها و توسعه اقدامات کنترلی: یک تجزیه و تحلیل جامع ریسک برای ارزیابی چگونگی تأثیر مخاطرات بر دارایی های تجاری انجام می شود. سپس سازمان ها اقدامات و کنترل هایی را برای به حداقل رساندن یا حذف اثرات نامطلوب این خطرات بر دارایی های خود ایجاد می کنند. خطرات بالقوه می تواند شامل آسیب اموال، وقفه در کسب و کار، ضرر مالی و مجازات های قانونی باشد.

مرحله 4: ثبت یافته ها: تمام یافته های ارزیابی ریسک باید به دقت ثبت و به عنوان اسناد رسمی نگهداری شوند. این سوابق باید شامل جزئیاتی در مورد خطرات احتمالی، خطرات مرتبط، و استراتژی های موجود برای پیشگیری یا کاهش این خطرات باشد.

مرحله 5: بررسی و به روز رسانی منظم: در یک محیط تجاری که به سرعت در حال تغییر است، خطرات بالقوه، خطرات و کنترل های مرتبط می توانند تکامل یابند. برای موثر ماندن، سازمان ها باید به طور دوره ای ارزیابی های ریسک خود را برای انطباق با این تغییرات بررسی و به روز کنند.

1. شناسایی آسیب‌پذیری‌ها: شناسایی آسیب‌پذیری‌ها در زیرساخت‌های تولید سازمان، سیستم‌های فناوری اطلاعات یا سایر حوزه‌های حیاتی.
2. انطباق: اطمینان از انطباق با قوانین، دستورات و مقررات خاص صنعت، مانند انطباق با امنیت اطلاعات.
3. کاهش ریسک: توسعه استراتژی ها و کنترل هایی برای کاهش خطرات شناسایی شده و کاهش تأثیر آنها.
4. تداوم کسب و کار: تضمین تداوم عملیات تجاری در مواجهه با اختلالات احتمالی.
5. حفاظت از دارایی: حفاظت از دارایی های مهم تجاری، از جمله داده ها، امکانات و شهرت.

• شناسایی تهدیدات و آسیب پذیری های بالقوه ای که ممکن است سازمان را تحت تأثیر قرار دهد.
• تأثیر بالقوه و احتمال این خطرات را ارزیابی کنید.
• توسعه استراتژی ها و کنترل هایی برای مدیریت و کاهش موثر این خطرات.
• خطرات را بر اساس شدت و پیامدهای احتمالی آنها اولویت بندی کنید.

• شناسایی ریسک: این مرحله شامل شناسایی تمام خطرات و خطرات بالقوه ای است که می تواند سازمان را تحت تاثیر قرار دهد. این خطرات می تواند داخلی باشد، مانند عملیاتی یا مربوط به انطباق، یا خارجی، مانند بلایای طبیعی یا نوسانات بازار.
• تجزیه و تحلیل ریسک: زمانی که ریسک‌ها شناسایی شدند، سازمان‌ها شدت هر ریسک و تأثیر بالقوه آن را بر جنبه‌های مختلف کسب‌وکار، از جمله جنبه‌های مالی، عملیاتی، اعتباری و نظارتی ارزیابی می‌کنند. این تحلیل اغلب شامل تخصیص رتبه یا امتیاز ریسک به هر ریسک است.
• ارزیابی ریسک: در این مرحله، سازمان ها احتمال وقوع هر ریسک و پیامدهای بالقوه آن را در نظر می گیرند. این به تعیین سطح کلی ریسک و اولویت بندی ریسک ها برای تلاش های کاهش کمک می کند.
• کاهش ریسک: سازمان ها استراتژی ها و کنترل هایی را برای مدیریت و کاهش ریسک های شناسایی شده توسعه می دهند. این اقدامات کاهشی می تواند شامل اجرای اقدامات امنیتی، بهبود فرآیندهای عملیاتی، خرید بیمه، یا تنوع بخشیدن به استراتژی های تجاری باشد.
• نظارت و بررسی: ارزیابی ریسک یک فرآیند مداوم است. سازمان ها به طور مستمر بر اثربخشی استراتژی های کاهش ریسک خود نظارت می کنند و ارزیابی های ریسک خود را به طور منظم برای انطباق با شرایط متغیر و خطرات نوظهور بررسی می کنند.

• ارزیابی ریسک سازمانی: این ارزیابی ریسک‌ها را در کل سازمان ارزیابی می‌کند و شامل طیف وسیعی از ریسک‌ها، از استراتژیک گرفته تا عملیاتی و مرتبط با انطباق است. خطراتی را در نظر می گیرد که می تواند بر کل سازمان تأثیر بگذارد.
• ارزیابی ریسک عملیاتی: این ارزیابی بر ریسک های مرتبط با فعالیت ها و فرآیندهای عملیاتی روزانه تمرکز دارد. این شامل خطرات مربوط به اختلالات زنجیره تامین، شکست فناوری و خطاهای انسانی است.
• ارزیابی ریسک امنیت اطلاعات: این به طور خاص ریسک های مربوط به امنیت سیستم های اطلاعاتی و داده های سازمان را ارزیابی می کند. تهدیدهایی مانند حملات سایبری، نقض داده ها و دسترسی غیرمجاز را ارزیابی می کند.
• ارزیابی ریسک مالی: این ارزیابی ریسک های مرتبط با ثبات مالی را ارزیابی می کند و شامل ریسک های مرتبط با نوسانات بازار، ریسک های اعتباری و سرمایه گذاری های مالی می شود.

• ارزیابی کمی ریسک: در این رویکرد، سازمان‌ها مقادیر عددی را به احتمال وقوع یک رویداد و تأثیر مالی احتمالی در صورت وقوع آن اختصاص می‌دهند. این مقادیر برای محاسبه امتیاز ریسک استفاده می شود که اغلب به صورت پولی بیان می شود. این رویکرد به ویژه برای ارزیابی ریسک های مالی و سرمایه گذاری مفید است.
• ارزیابی کیفی ریسک: ارزیابی‌های کیفی شامل مقادیر عددی نمی‌شوند، بلکه بر رتبه‌بندی ریسک‌ها بر اساس اهمیت درک شده یا پیامدهای بالقوه آنها تمرکز می‌کنند. این رویکرد اغلب زمانی استفاده می شود که داده های دقیق یا اطلاعات تاریخی محدود باشد.

• کاهش ریسک: به سازمان ها کمک می کند تا مسائل بالقوه را قبل از تبدیل شدن به مشکلات بحرانی شناسایی و به طور فعال رسیدگی کنند و احتمال زیان های مالی و اختلالات عملیاتی را کاهش می دهد.
• انطباق: بسیاری از صنایع و نهادهای نظارتی سازمان ها را ملزم به انجام ارزیابی ریسک برای اطمینان از انطباق با استانداردهای ایمنی، امنیت و محیط زیست می کنند.
• تصمیم گیری: ارزیابی ریسک داده های ارزشمندی را برای تصمیم گیری آگاهانه فراهم می کند. سازمان ها می توانند منابع را تخصیص دهند، در اقدامات کاهشی سرمایه گذاری کنند و بر اساس ریسک های شناسایی شده اولویت ها را تعیین کنند.
• مدیریت شهرت: سازمان ها با پرداختن به ریسک ها و به حداقل رساندن تأثیر آنها، از شهرت خود محافظت می کنند و با مشتریان، شرکا و ذینفعان اعتماد ایجاد می کنند.