چارچوب ارزیابی ریسک (RAF) چیست؟ – اهمیت چارچوب ارزیابی ریسک
چارچوب ارزیابی ریسک (RAF) یک استراتژی برای اولویت بندی و به اشتراک گذاری اطلاعات در مورد خطرات امنیتی زیرساخت فناوری اطلاعات (IT) است. یک RAF خوب اطلاعات را به گونه ای سازماندهی و ارائه می کند که هم پرسنل فنی و هم غیر فنی بتوانند آن را درک کنند.
RAF مخفف Risk assessment framework یعنی همان چارچوب ارزیابی ریسک است. تیم ISOFARTAK در مورد اجزای چارچوب ارزیابی ریسک و انواع آن توضیح می دهد. ما را دنبال کنید.
چارچوب ارزیابی ریسک چیست؟
چارچوب ارزیابی ریسک (RAF) یک متدولوژی و استراتژی ساختاریافته است که توسط سازمان‌ها برای ارزیابی و مدیریت ریسک‌های مرتبط با زیرساخت‌ها و عملیات فناوری اطلاعات (IT) آنها استفاده می‌شود.این به عنوان یک رویکرد سیستماتیک برای شناسایی، تجزیه و تحلیل، اولویت بندی، و کاهش خطراتی که به طور بالقوه می تواند بر اهداف، دارایی ها و عملیات سازمان تأثیر بگذارد، عمل می کند.
اجزای مهم چارچوب ارزیابی ریسک (RAF) چیست؟
RAF شامل سه جزء حیاتی است:
- واژگان مشترک: یکی از عناصر اساسی RAF ایجاد یک واژگان مشترک است. این تضمین می کند که همه افراد درگیر در فرآیند ارزیابی ریسک، چه پرسنل فنی و چه غیر فنی، از اصطلاحات رایج استفاده می کنند و اصطلاحات خاص مربوط به ریسک را درک می کنند.
- روش های ارزیابی سازگار: چارچوب ارزیابی ریسک بر روش ها و معیارهای ارزیابی استاندارد تکیه می کنند. این روش ها کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که ارزیابی ریسک به طور مداوم در سراسر سازمان انجام می شود. سازمان ها با به کارگیری روش های تثبیت شده، ذهنیت را کاهش می دهند و ارزیابی عینی تری از ریسک ها را ترویج می کنند.
- سیستم گزارش دهی: یک RAF قوی شامل یک سیستم گزارش دهی است که امکان ارتباط موثر اطلاعات مرتبط با ریسک را با ذینفعان مربوطه فراهم می کند. این سیستم گزارشدهی باید به گونهای طراحی شود که خلاصهای واضح و مختصر از خطرات شناساییشده، تأثیر بالقوه آنها و استراتژیهای کاهش توصیهشده ارائه کند.
چرا چارچوب ارزیابی ریسک اهمیت دارد؟
چارچوب ارزیابی ریسک نقشی حیاتی در کمک به سازمان ها برای مقابله فعالانه با تهدیدات احتمالی ایفا می کنند. آنها به برنامه ریزی بودجه کمک می کنند و فرهنگی را تقویت می کنند که برای امنیت داده ها ارزش قائل است. با این حال، به دلیل ماهیت ذهنی خود، RAF ها ممکن است همیشه اهداف خود را در ممیزی های راستی آزمایی و بررسی های انطباق برآورده نکنند.
RAF ها به چند دلیل اهمیت دارند:
- مدیریت ریسک فعالRAF: سازمان ها را قادر می سازد تا به طور فعال خطرات و آسیب پذیری های بالقوه را در زیرساخت فناوری اطلاعات خود شناسایی کنند. این رویکرد پیشگیرانه امکان توسعه استراتژی های کاهش را قبل از تحقق خطرات فراهم می کند.
- تخصیص منابع: با درک و اولویت بندی ریسک ها، سازمان ها می توانند منابع را به طور موثرتری تخصیص دهند. این شامل بودجه بندی برای اقدامات امنیتی، اولویت بندی ابتکارات امنیتی، و بهینه سازی تخصیص منابع برای رسیدگی به بحرانی ترین خطرات است.
- انطباق و حاکمیت: بسیاری از صنایع و نهادهای نظارتی از سازمان‌ها می‌خواهند تا ارزیابی‌های منظم ریسک را به عنوان بخشی از تلاش‌های انطباق انجام دهند.RAF ها روشی ساختاریافته برای نشان دادن انطباق با این الزامات ارائه می کنند.
- آگاهی فرهنگی: RAF ها به ایجاد فرهنگی در سازمان کمک می کنند که اهمیت امنیت داده ها و مدیریت ریسک را ارج می نهد. این آگاهی به کارکنان در همه سطوح گسترش می یابد.
- حفاظت از داده ها: سازمان ها با حجم وسیعی از داده ها سر و کار دارند و حفاظت از این داده ها بسیار مهم است. چارچوب ارزیابی ریسک به شناسایی آسیب پذیری ها در فرآیندهای پردازش و ذخیره سازی داده ها کمک می کنند و از محافظت از داده ها اطمینان می دهند.
انواع چارچوب ارزیابی ریسک چیست؟
چارچوب‌های ارزیابی ریسک استاندارد صنعتی مختلفی وجود دارد که هر کدام تمرکز و رویکرد خاص خود را دارند. برخی از RAF های شناخته شده عبارتند از:
- تجزیه و تحلیل عاملی ریسک اطلاعات (FAIR): FAIR بر تجزیه و تحلیل و کمی کردن خطرات امنیت اطلاعات تمرکز دارد و آن را به ویژه برای ارزیابی ریسک های مرتبط با فناوری اطلاعات مفید می کند.
- چارچوب مدیریت ریسک کمیته سازمان‌های حامی کمیسیون تردوی (COSO): چارچوب COSO رویکردی جامع برای مدیریت ریسک سازمانی، از جمله ریسک‌های فناوری اطلاعات، ارائه می‌کند.
- اهداف کنترل برای اطلاعات و فناوری های مرتبط (COBIT): COBIT به طور خاص برای حاکمیت و مدیریت فناوری اطلاعات طراحی شده است و شامل ارزیابی ریسک به عنوان یک جزء اصلی است.
- ارزیابی عملیاتی تهدید، دارایی و آسیب پذیری (OCTAVE): OCTAVE بر شناسایی دارایی های حیاتی و ارزیابی تهدیدها و آسیب پذیری ها تمرکز دارد.
- راهنمای مدیریت ریسک برای سیستم‌های فناوری اطلاعات (NIST): چارچوب NIST دستورالعمل‌هایی را برای ارزیابی و مدیریت ریسک ارائه می‌دهد که به طور گسترده توسط سازمان‌های دولتی و سازمان‌های خصوصی استفاده می‌شود.
- ارزیابی ریسک عامل تهدید (TARA): TARAخطرات ناشی از عوامل تهدید خاص برای دارایی های یک سازمان را ارزیابی می کند. این چارچوب‌ها از رویکردهای متمایز برای ارزیابی انواع مختلف ریسک‌ها، از جمله آسیب‌پذیری‌ها، انطباق، ریسک‌های مالی، عملیاتی و استراتژیک استفاده می‌کنند. همه آنها یک فرآیند مشترک دارند.
چگونه اقدام به ایجاد چارچوب ارزیابی ریسک کنیم؟
سازمان ها می توانند با اتخاذ الگوهای موجود یا تطبیق آنها با نیازهای خاص خود، یک چارچوب مدیریت ریسک ایجاد کنند، مانند مواردی که توسط NIST، OCTAVE یا COBIT ارائه شده است. هنگام استفاده از یک الگو، استفاده از یک مقیاس عددی یکنواخت ضروری است که معمولاً از 1 تا 10 متغیر است و 10 نشان دهنده شدیدترین پیامد است. این مقیاس را می توان به سطل های پنج نقطه ای (مثلاً 1-2، 3-4، 5-6) تقسیم کرد تا یک ارزیابی دقیق ارائه دهد.
برای کاهش ابهام و اطمینان از ارزیابی های منسجم باید تعاریف واضحی از این رتبه بندی های عددی ارائه شود. صرف‌نظر از معیارهای انتخاب شده، یکنواختی در مقیاس‌بندی و کالیبراسیون برای جمع‌آوری ارزیابی‌ها و به‌دست‌آوردن دیدی جامع از ریسک بسیار مهم است.
علاوه بر این، سازمان ها باید به طور جداگانه ویژگی های فروشنده را برای حفظ عینیت ارزیابی کنند. با اتصال عناصر مختلف، مانند فروشندگان، محصولات، خدمات و فرآیندهای کسب و کار مرتبط، سازمان ها می توانند امتیاز کلی را برای هر فرآیند به دست آورند و اولویت بندی ریسک را تسهیل کنند.
عناصر کلیدی یک چارچوب ارزیابی ریسک فناوری اطلاعات چیست؟
یک چارچوب ارزیابی ریسک فناوری اطلاعات موثر باید شامل اجزای زیر باشد:
- طبقه‌بندی دارایی: شناسایی و فهرست‌بندی تمامی دارایی‌های فناوری اطلاعات، از جمله سخت‌افزار، نرم‌افزار، داده‌ها، فرآیندها و رابط‌ها با سیستم‌های خارجی.
- شناسایی تهدید: شناسایی تهدیدهای بالقوه، که ممکن است شامل بلایای طبیعی، قطع برق، دسترسی مخرب و حملات بدافزار باشد.
- ارزیابی آسیب‌پذیری: جمع‌آوری داده‌ها در مورد آسیب‌پذیری‌ها از طریق آزمایش امنیتی، اسکن‌های سیستم و اطلاعات مربوط به نرم‌افزارهای شناخته شده یا مشکلات فروشنده.
- اولویت بندی ریسک: اولویت بندی ریسک ها با ارزیابی کنترل های امنیتی موجود، ارزیابی احتمال و تأثیر نقض بر اساس این کنترل ها و تعیین سطوح ریسک.
- مستندسازی و اقدام: مستندسازی مستمر ریسک‌ها، تعریف سطوح ریسک قابل قبول و ایجاد روش‌هایی برای اجرا و حفظ کنترل‌های امنیتی.
نتیجه
یک چارچوب ارزیابی ریسک با ساختار مناسب برای سازمان‌ها ضروری است تا بتوانند به طور موثر در چشم‌انداز پیچیده خطرات امنیت فناوری اطلاعات حرکت کنند. با اتخاذ چارچوب‌های استاندارد صنعتی و متناسب کردن آنها با نیازهای خاص خود، سازمان‌ها می‌توانند وضعیت امنیتی خود را ارتقا داده و تهدیدات بالقوه را به طور موثر کاهش دهند. نظارت مداوم، بررسی، پیگیری و پروتکل های حاکمیتی برای موفقیت مداوم هر RAF (1) ضروری است.
سوالات متداول
چارچوب ارزیابی ریسک (RAF) چیست؟
چارچوب ارزیابی ریسک (RAF) یک متدولوژی و استراتژی ساختاریافته است که توسط سازمان‌ها برای ارزیابی و مدیریت ریسک‌های مرتبط با زیرساخت‌ها و عملیات فناوری اطلاعات (IT) آنها استفاده می‌شود. این به عنوان یک رویکرد سیستماتیک برای شناسایی، تجزیه و تحلیل، اولویت بندی، و کاهش خطراتی که به طور بالقوه می تواند بر اهداف، دارایی ها و عملیات سازمان تأثیر بگذارد، عمل می کند.
اجزای مهم چارچوب ارزیابی ریسک (RAF) چیست؟
1.واژگان مشترک: یکی از عناصر اساسی RAF ایجاد یک واژگان مشترک است. این تضمین می کند که همه افراد درگیر در فرآیند ارزیابی ریسک، چه پرسنل فنی و چه غیر فنی، از اصطلاحات رایج استفاده می کنند و اصطلاحات خاص مربوط به ریسک را درک می کنند.
2.روش های ارزیابی سازگار: چارچوب ارزیابی ریسک بر روش ها و معیارهای ارزیابی استاندارد تکیه می کنند. این روش ها کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که ارزیابی ریسک به طور مداوم در سراسر سازمان انجام می شود. سازمان ها با به کارگیری روش های تثبیت شده، ذهنیت را کاهش می دهند و ارزیابی عینی تری از ریسک ها را ترویج می کنند.
3.سیستم گزارش دهی: یک RAF قوی شامل یک سیستم گزارش دهی است که امکان ارتباط موثر اطلاعات مرتبط با ریسک را با ذینفعان مربوطه فراهم می کند. این سیستم گزارشدهی باید به گونهای طراحی شود که خلاصهای واضح و مختصر از خطرات شناساییشده، تأثیر بالقوه آنها و استراتژیهای کاهش توصیهشده ارائه کند.
